Charakter każdej społeczności jest uzależniony przede wszystkim od wzajemnych stosunków pomiędzy ludźmi i ich otoczeniem: odmienność kulturowa i ekonomiczna danego miejsca wynika właśnie z takiej interakcji.
Wymieniona wyżej definicja może brzmieć zbyt ogólnikowo i naukowo, niemniej jednak w takim mieście jak Golegã można zobaczyć jej odsłonę praktyczną. Tradycje lokalnej produkcji i rozwój wywodzą się ze stuletniej umiejętności wykorzystywania dóbr oferowanych przez otoczenie, przy czym turysta w pierwszej chwili zwraca uwagę na typową równinę utworzoną przez dawne namuliska. Na peryferiach zasiedlonego regionu Reguengo de Toxe (Oliveira, 2006) rzeka Tag „wije się w poprzek regionu, aby spotkać się z miastem, w którym stoi najpiękniejszy w całym kraju kościół manueliński“ (Sequeira, 1953) i łączy się z rzeką Almond. Właśnie w tym miejscu założono i wybudowano miasto Golegã – przy czym w odróżnieniu od wielu innych siedlisk, w których kładziono nacisk przede wszystkim na rolnictwo, hodowlę bydła i rybołówstwo, tutaj zwracano uwagę głównie na funkcję obronną.
Obecnie symbolem miasta jest koń, który doskonale ilustruje początki tego miejsca i przypomina czasy, w których poruszanie się ludzi czy towaru uzależnione było od tych właśnie szlachetnych zwierząt. Wielu przejeżdżało tylko przez miasto, niektórzy jednak osiedlili się tutaj i zaczęli wykorzystywać bogate możliwości oferowane przez osady aluwialne – przyszła więc kolej także na rolnictwo i bydło – w połączeniu z idealnym położeniem na starej drodze królewskiej z Lizbony do Porto.
Dlatego też warunki geologiczne i fizyczne miasta Golegã odgrywają znaczącą rolę w jego oryginalności i tożsamości kulturowej. Można tutaj znaleźć różne wpływy: z jednej strony wiejskie zwyczaje rolnicze oparte na tradycjach wielu pokoleń żyjących na tym terenie, z drugiej zaś międzynarodowa grupa ludzi przyjeżdżająca do miasta w celu kupna zwierząt mających wzbogacić różnorodność i jakość jej zdolności jeździeckich. Jeździectwo było bowiem uważane w Portugalii zawsze za najważniejszy element dziedzictwa kulturowego i jeden z warunków zapewnienia niezależności państwa.
