Konie

Targ koni

Każdego roku w maju w wyjątkowym parku Gonzáleze Hontorii odbywa się tygodniowy targ koni, podczas którego mieszkańcy i goście miasta mogą skorzystać z ponad 200 „casetas“ (typowych barów). We wspaniałych pokazach biorą udział setki jeźdźców w tradycyjnych strojach oraz mnóstwo powozów.

Organizowane są wystawy koni, imprezy i konkursy na poziomie krajowym i międzynarodowym, klasyczne ujeżdżanie i cross-country, wystawy uprzęży, specjalne show organizowane przez Królewską Andaluzyjską Szkołę Sztuki Jeździeckiej, stadniny La Cartuja Stud i Campo Abierto, uroczystość EQUISUR i targ byków itd., dzięki czemu festiwal oferuje ucztę dla wszystkich zmysłów.

Ministerstwo Obrony ma w Jerez, dokładnie w dzielnicy Cortijo de Vicos, swoje ośrodki, które uczestniczą w przygotowaniach konkursów jeździeckich, w tym także z udziałem byków hiszpańskich. Nie można oczywiście zapominać o miejscowej stadninie Depósito de Sementales.

Każdego roku, począwszy od 1967 roku, przydzielana jest nagroda „Złotego miasta koni Jerez“ za profesjonalną lub dobrowolną pracę poszczególnych osób, firm i instytucji w zakresie promocji kultury hodowli konia na poziomie krajowym i międzynarodowym.

Targ koni w Jerez został ogłoszony Turystyczną atrakcją o znaczeniu międzynarodowym.

Pielgrzymka do Rocío

Każdego roku od maja do czerwca na rynku Alameda Cristina, obok klasztoru Santo Domingo, spotykają się tłumy ludzi, którzy pozdrawiają się, śpiewają i klaskają pielgrzymom przejeżdżającymi swoimi zaprzęgami ozdobionymi na część Panny Marii z Rocío. Celem pielgrzymów jest Aldea del Rocío (region Huelva).

Jednym z elementów pielgrzymki jest przedstawienie Bractwa Panny Marii, czyli impreza, która przyciąga mnóstwo koni i zaprzęgów wędrujących przez mokradła i gaje piniowe parku narodowego Doñana.

Prototypem tego konia jest rozluźnione zwierzę z eleganckimi ruchami, które jakby przez przypadek łączy w sobie wszystkie widoczne na pierwszy rzut oka cechy szlachetności. Przepiękny koń odznaczający się łagodną linią, znakomitymi zdolnościami uczenia się, dumą, temperamentem i dostojnym zachowaniem, jest podziwiany już od wielu stuleci.

Najbardziej popularnym umaszczeniem konia hiszpańskiego czystej krwi jest Capa Torda (szaro-biały), ale można znaleźć także inne zabarwienia.

• Jabłkowity: Połączenie białych włosów i innych barw w różnych proporcjach. Źrebak rodzi się ciemniejszy i z czasem jego sierść staje się biała. Dorosłe zwierzę jest całkowicie białe, oprócz kilku wyjątków.
• Orzech: Umaszczenie brązowe przypominające orzechy. Pojawia się w różnych odcieniach – od bardzo jasnych (od konia gniadego odróżni go tylko specjalista, ponieważ oba konie mają czarny ogon i końce nóg), aż po bardzo ciemne, które trudno odróżnić od konia karego.
• „Alazan“: Sierść czerwonawa w różnych odcieniach. Typowe długie włosy (ogon i grzywa), natomiast na ogonie i nogach taki sam kolor jak na reszcie ciała. Rozróżnia się podgatunki takie jak alazan, jasny, palony, ciemny itd.

Rasa Cartujano jest podstawą w hodowli konia hiszpańskiego czystej krwi zwłaszcza dlatego, że jest hodowana w znacznej ilości i służy do zakładania oraz doboru hodowlanego wielu znanych ras hiszpańskich, europejskich i amerykańskich. 

Korzenie sięgają 1484 roku, kiedy to mnisi klasztoru kartuzjańskiego w Jerez de la Frontera postanowili założyć stadninę i wykorzystać dostępne w tym czasie klacze konia andaluzyjskiego.

Stajnie znajdowały się w rękach mnichów przez trzysta lat (w latach 1484 do 1810). Przez cały ten czas mnisi nieustannie udoskonalali rasę. Po ich odejściu z klasztoru w 1810 roku stajnie uratował przed upadkiem biskup Pedro José Zapata.

Od tego roku datuje się zmianę oznaczenia z „Hierro de la Campana“ na „Hierro del Bocado“, co obecnie jest oficjalnym tytułem wszystkich źrebiąt urodzonych w Yeguada de la Cartuja. W 1857 wdowa po biskupie Pedro José Zapata sprzedała kilka klaczy i ogierów Vicentowi Romerowi Garcii, który rozpoczął komercyjną hodowlę, przejętą w 1949 roku przez Fernando C. de Terry‘ego.

Przedsiębiorca pochodzenia irlandzkiego wiedział, że doskonałym image dla jego delikatnej sherry będzie obraz konia szlacheckiego, dlatego zgromadził najlepsze żyjące wówczas egzemplarze i wybudował dla nich doskonałe zaplecze. Konie pojawiły się na dekoracjach jego restauracji i barów, a także ciągnęły jego powozy. Jakość, piękno i płynny ruch koni, które stopniowo zyskały sławę na całym świecie, świadczyły o wiedzy zajmujących się nimi ludzi.

Ogiery (sementales) sprzedawał do stajni państwowych, dzięki czemu doszło do homogenizacji wielu koni hiszpańskich czystej krwi, do utworzenia typowych profilów i grup, które w poprzednich latach wyginęły w gonitwie za najwyższym i najsilniejszym zwierzęciem.

W 1981 roku spółka Rumasa S.A. odkupiła przedsiębiorstwa Terry’ego. Dwa lata później majątek Rumasa S.A. przejęło państwo, które następnie w 1985 roku rozdzieliło sprzedaż alkoholu od stajni. W 1990 roku natomiast państwo włączyło stajnie do państwowego przedsiębiorstwa EXPASA S.A., które przejęło na siebie odpowiedzialność za opiekę nad tym wyjątkowym dziedzictwem narodowym.

Yeguada de la Cartuja – Hierro del Bocado to najsłynniejsza baza rasy Cartujano na świecie: stado liczy ponad 200 zwierząt hodowanych na rozległych terenach w Fuente del Suero.